با توجه به شیوع بیماری کووید– ۱۹ در کشور، احتمال ابتلای شاغلین ی که در محیط های کاری متفاوت ارائه خدمت می نمایند نیز به این بیماری وجود دارد. نظر به میزان بالای سرایت بیماری و وجود علایم غیراختصاصی در اکثر مبتلایان، رویکرد دوری از محیط کار حتی با وجود علایم غیراختصاصی سرماخوردگی، مورد توجه بوده است و تعداد افرادی که با احتمال ابتلا در دوران اپیدمی بیماری، در استعلاجی به سر می برند، قابل توجه است. از آنجا که از یک سو، این بیماری می تواند عوارض جدی و مخل عملکرد ایجاد کند و از سوی دیگر، برای همه این افراد امکان انجام تست های تشخیصی قطعی وجود ندارد، شرایط بازگشت به کار آنها، اهمیت ویژه ای پیدا می کند. لذا کلیه افرادی که با احتمال ابتلا، از محیط کار دور بوده اند، پس از سپری شدن دوره بیماری لازم است جهت بازگشت به کار مورد ارزیابی تخصصی قرار گیرند. این ارزیابی می بایست هم جنبه اطمینان از پایان سر ایت پذیری بیماری به سایر شاغلین و مراجعین وی را شامل شود و هدف بررسی عوارض بیماری (که عملکرد شاغل را تحت تاثیر قرار می دهد و یا شاغل را نسبت به مواجهات محیط کار آسیب پذیرتر می نماید). این راهنما مشمول کلیه شاغلین با احتمال ابتلا به بیماری کووید ۱۹ می باشد که از محیط کار دور بوده اند و جهت بازگشت به کار، نیازمند بررسی شرایط سلامتی و ارزیابی های تخصصی می باشند.

افراد مجاز به بررسی بازگشت به کار شاغلین

– تمامی افراد/مراکز که بر اساس دستورالعمل انجام معاینات سلامت شغلی  دارای مجوز انجام معاینات سلامت شغلی (دولتی/خصوصی) می باشند، مجاز به انجام معاینات بازگشت به کار افراد مشکوک یا مبتلا به COVID-19 هستند.

– تبصره ۱ : در مشاغل ویژه و افراد دارای آسیب به ارگانهای هدف، در صورتی که پزشک معاینه کننده متخصص طب کار نمی باشد، لازم است مشاوره با متخصص طب کار جهت تعیین تناسب شغلی و بازگشت به کار انجام گردد.

– تبصره ۲ : در کارکنان اداری که هیچگونه مواجهه شغلی دیگری به جز مواجهات اداری ( Officeworkers ) ندارند و شرح وظیفه آنها صرفاً امور اداری و دفتری است ، گواهی متخصص عفونی مبنی بر کنترل بیماری و عدم امکان انتقال بیماری به دیگران جهت بازگشت به کار آنها قابل قبول است.

ارزیابی مواجهات محیط کار

پزشک می بایست ضمن آگاهی از روند فعالیت شغلی فرد و آشنایی و شناخت مواجهات وی در محیط کار، اقدام به بررسی وضعیت بازگشت به کار فرد نماید. در همین راستا کسب اطلاع کامل از شرح وظایف شاغل، شرایط ویژه محیط کار و مواجهات شغلی با استفاده از گزار ش اندازه گیری مواجهات محیط کار و شناسنامه شغل یا استعلام از کارشناس بهداشت حرفه ای شاغل در واحد کاری و یا بازدید مستقیم از واحد کاری، ضروری است.

با توجه به ارگان های هدف در بیماری کووید- ۱۹ ، ارزیابی مواجهات تنفسی، حلالها، هپاتوتوکسیک ها و نفروتوکسیک ها و کاردیوتوکسیمک ها، در اولویت بررسی مواجهات شغلی قرار دارند.

ارزیابی وضعیت ابتلای فرد به کووید– ۱۹ 

به منظور تعیین وضعیت بازگشت به کار بیمار ، می بایست سیر بالینی فرد در بیماری کووید – ۱۹ مشخص شده و موارد زیر مورد توجه قرار گیرد.

– درمان بیمار به صورت سرپایی صورت گرفته است یا به صورت بستری؟

– در موارد بستری : مدت زمان بستری، آسیب سایر ارگان ها و وضعیت PCR قبل از ترخیص چگونه

بوده است؟

در موارد سرپایی: سیر علائم چگونه بوده است؟ بیماری چند روز طول کشیده است؟ تنگی نفس جز علائم وی بوده یا خیر؟ PCR برای تشخیص انجام شده است؟ در پایان درمان PCR منفی دارد یا خیر؟

-ارزیابی وضعیت سلامت جسمی فرد:

شرح حال و معاینه فیزیکی کامل فرد، در ارزیابی علائم و نشانه های بیماری کووید- ۱۹ و وضعیت فعلی شاغل دارای اهمیت ویژه می باشد. با توجه به امکان درگیری ارگان هایی از قبیل سیستم تنفسی، قلبی -عروقی، کلیوی و یا کبدی در این بیماری، ارزیابی جامع این ارگان ها لازم می باشد.

–ارزیابی سیستم تنفسی:

علاوه بر بررسی وجود علائم تنفسی و ارزیابی وضعیت ریه در معاینه فیزیکی، در صورت نیاز باید

ارزیابی های پاراکلینیک مرتبط هم صورت پذیرد.

-پالس اکسیمتری:

درصد اشباع اکسیژن خون  O2sat  یکی از معیار های آسیب ریوی در بیماری کووید- ۱۹ می باشد. این مقدار اگر بالای ۹۳ % باشد نرمال و کمتر از آن، نیاز به بررسی بیشتر دارد.

Six-minute walk test – 6MWT:

جهت ارزیابی افت درصد اشباع اکسیژن حین فعالیت استفاده می شود. روش انجام آن بر اساس معیارهای ATS (American Thoracic society) می باشد.

-ارزیابی قلبی عروقی:

شرح حال و معاینه فیزیکی کامل سیستم قلبی عروقی فرد در تعیین وضعیت بازگشت به کار وی اهمیت زیادی دارد به ویژه در افرادی که ماهیت کاری آنها به نحوی است که فعالیت فیزیکی متوسط به بالا نیاز است. ارزیابی های پاراکلینیک برحسب مورد، شامل موارد زیر می شود:

سطح خونی تروپونین، نوار قلبEKG  ، اکوکاردیوگرافی و تست ورزش

– ارزیابی کلیوی:

یکی از ارگان های هدف بیماری کووید– ۱۹ ، کلیه ها می باشد و در صورت تشخیص پزشک و یا وجود

مواجهات نفروتوکسیک در محیط کار لازم است فعالیت کلیوی نیز مورد ارزیابی قرار گیرد.

– ارزیابی عملکرد کبدی:

در صورت آسیب کبدی در زمان بیماری و یا وجود مواجهات هپاتوتوکسیک در محیط کار با تشخیص پزشک انجام میگردد.

تعیین بازگشت به کار

بر اساس نتایج بررسی های انجام شده، چنانچه مشخص شود بیمار در حال حاضر امکان بازگشت به کار را ندارد، پزشک می بایست زمان ارزیابی مجدد وی را تعیین نماید.

تعاریف

موارد مشکوک

-بیمار با شرح حال سرفه خشک یا لرز یا گلودرد همراه با تنگی نفس با یا بدون تب

-بیمار با علائم تنفسی فوقانی/تحتانی با تظاهرات رادیولوژیک به صورت انفیلتراسیون مولتی لوبولر یک یا دو طرف در CT scan یا گرافی قفسه صدری

موارد محتمل

-هر مورد مشکوک که طی ۱۴ روز قبل، سابقه تماس با مورد قطعی COVID-19 را داشته باشد.

-هر مورد مشکوک که طی ۱۴ روز قبل، سابقه حضور در مناطق با اپیدمی COVID-19 را داشته باشد.

-فرد مبتلا به پنومونی که علی رغم درمان های مناسب، پاسخ بالینی نامناسب داشته و به شکل غیر معمول و سرعت غیر قابل انتظاری وضعیت بالینی بیمار حادتر و وخیم تر شود.

مشاغل ویژه

مشاغلی که شاغل، مسئولیت ایمنی خویش و سایرین را به عهده دارد.

کارکنان مراکز بهداشتی درمانی   HCW

ریسک ابتلای این افراد به COVID-19 بر اساس “راهنمای پیشگیری و کنترل عفونت COVID-19 کارکنان مراکز بهداشتی و درمانی”، طبقه بندی می شود.

– ریسک پایین ابتلا در کارکنان مراکز بهداشتی درمانی

– ریسک متوسط ابتلا در کارکنان مراکز بهداشتی درمانی

– ریسک بالا ابتلا در کارکنان مراکز بهداشتی درمان

تهیه و تنظیم:

نشاط خسروی – میکروبیولوژیست

Refrence

https://www.cdc.gov